Hoe groter haar oogje, hoe gekker haar pupil werd - Deel 2

Jullie lazen de vorige keer dat ik een witte donderslag zag in het oog van Fleur. Heel bizar was dat kan ik je zeggen. Ze was toen 8 dagen oud toen we het voor het eerst zagen.

We gaan terug naar Februari 2014

Aangezien de arts-assistente het niet kon zien bij een tweede eindcontrole, omdat Fleur sliep, besloten ze om er een oogarts bij te roepen. Op het einde van de dag als alle afspraken voorbij zouden zijn op de poli mocht Fleur ter controle komen. Daar liepen we dan, om 17:00, een zuster, ikzelf en ons 8 dagen oude baby in het bedje naar de oogarts. Haar tweelingzusje Eef bleef bij de zusters op Neonatologie, Daan was bij opa en oma, en mijn man was werken. Hij zou ons later komen halen.

We zijn bij de oogarts en op het eerste oog ziet hij niks, niet gek ook. Een baby van 8 dagen oud, net 2,5 kilo.. 48 cm groot.. Klein kind, klein oog meneer!!

Dat heb ik geweten!.. Arm kind, de oogarts zag niks, en besluit een oogspreider te gaan gebruiken. Snap 't wel, maar ho eens ff vriend! M'n kleine mini baby! Moet dat nu? Ik werd boos... ik heb gehuild. Samen met Fleur. En nog! Ik vind 't lastig als ik daaraan terug denk. Ze is zo klein. Zij vraagt hier niet om. In ieder geval, terug naar toen.

Hij opent d’r oogje, en hoeveel ellende ze ook heeft, hij zag wel wat ik ook zag. Die donderslag! Helemaal duidelijk in het zicht. Een bizarre gekke witte streep in het midden van de pupil. En die goede man kijkt zeer aandachtig. Hij kent het niet.

Een tweede arts wordt er bij geroepen, een vrouw. Toen kon ik haar nog niet, nu wel. Inmiddels is ze al bijna 7 jaar de vaste oogarts van ons Fleur. Ze kijkt en zegt, ik ken het niet. Ik denk dat ik wel weet wie het wel kent, ik stuur jullie naar Rotterdam met Fleur...

Watblieft u mevrouw.. Liever wat dichterbij, ik ben net bevallen. Oké ik denk dat het academisch ziekenhuis in Maastricht jullie ook verder kan helpen. Zo gezegd zo gedaan. We worden doorgestuurd met deze zeer onbekende boodschap en mogen gaan wachten op een afspraak bij de oogarts in Maastricht. We mogen naar huis, papa komt ons ophalen. En we kunnen gaan genieten.

De dagen die volgen werden weken, en hoe ouder Fleur werd, hoe harder haar oog groeide, en hoe groter die donderslag werd. Eigenlijk is het na een paar weken geen donderslag meer.. Maar meer een strengel. Hij staat hoog, altijd op 12 uur. En hoe groter haar oogje, hoe gekker haar pupil werd. Ik kan er geen vinger op leggen. Maar ik zie er wat aan.

Geschreven door Jenn
januari 2021
Instagram: jenn__1986